Rzeki i ich doliny są miejscem życia bardzo wielu gatunków roślin i zwierząt. Nadrzeczne łąki, lasy i zarośla tworzą ekosystemy o wyjątkowej bioróżnorodności i dość małym stopniu przekształcenia przez człowieka. Sprzyja temu ich naturalna niedostępność, występowanie stromych brzegów, bagien, chaszczy i trzcinowisk. Szczególnie na obszarach rolniczych doliny rzeczne są bardzo ważnymi korytarzami ekologicznymi oraz schronieniem dla dzikiej zwierzyny oraz ptactwa.
Niektóre gatunki ptaków żyją wyłącznie nad rzekami. Przykładem są choćby przepiękny zimorodek czy jaskółka brzegówka, gniazdujące w norach nadrzecznych skarp. Także ssaki ziemnowodne, jak bóbr czy wydra, są nierozerwalnie związane z rzekami. Tym samym doliny rzeczne zasługują na ochronę i wyjątkowe traktowanie przez człowieka.
Kajakarze – najczęstsi goście na tych rzekach – powinni czuć się szczególnie współodpowiedzialni za zachowanie walorów przyrodniczych rzek, po których pływają. Zwłaszcza w okresie wiosny i wczesnego lata, czyli ptasich lęgów (kwiecień – czerwiec), warto wstrzymać się ze spływami. Jest to czas, gdy ptaki wodne chowają swoje potomstwo, a młode są jeszcze nieporadne i łatwo rozproszyć ptasie rodzinki.
Przez cały rok na rzekach należy zachować szacunek dla przyrody. Głośne krzyki i hałasowanie, śmiecenie, biwakowanie i palenie ognisk w niedozwolonych miejscach to niestety grzechy główne turystyki kajakowej, których należy unikać. Świadomi turyści pilnować powinni w tym zakresie zarówno siebie, jak i innych uczestników spływów.
Na rzekach powstaje coraz więcej zagospodarowanych pól biwakowych i przystani, na których można rozbić namiot lub odpocząć, wyrzucić śmieci itp. Przestrzegania zasad szacunku dla przyrody – tego, aż i tylko tego – oczekują od nas, kajakarzy, stali mieszkańcy rzek Pomorza. Pamiętajmy, my tam jesteśmy gośćmi, a dla nich jest to dom – uszanujmy go!
