Rzeka Wda, obok rzeki Brdy jest jedną z najpopularniejszych rzek w całej Polsce.
Odcinek od Wdzydz do Świecia jest spokojny i należy do łatwych. Jednak w niektórych miejscach znajdują się jazy i elektrownie, przez co konieczne będzie przeniesienie kajaków. Spływ kajakowy możemy rozpocząć z Wdzydz – kierując się na południe, gdzie znajduje się największe jezioro tego kompleksu z kilkoma dużymi wyspami. Po drodze możemy odwiedzić półwysep Lipa. Spływ przez jezioro Wdzydze przy wietrznej pogodzie może być niebezpieczny z powodu wysokiej fali. Na samym południowym końcu akwenu po wschodniej stronie jeziora leży miejscowość Borsk, w której to znajduje się ujście Wdy. Na odcinku od Borska do Bąka rzeka ma szybszy nurt i nieliczne kamieniste bystrza. Za wsią Miedziano wysokiego lasu można dotrzeć do archeologicznego rezerwatu „Kręgi Kamienne” w Odrach. Rzeka za rezerwatem płynie malowniczą doliną. Jest coraz szersza, a nurt prawie niewyczuwalny. W Wojtalu do pokonania mamy prostą przenoskę. Rzeka staje się płytsza i szybsza. Występują tu podwodne głazy oraz mielizna. Do Czarnej Wody należy uważać na mosty, pod którymi mogą występować na kamieniste bystrza i szybki nurt. W kierunku Złego Mięsa rzeka płynie bystrym nurtem, dużymi zakolami w wąskiej dolinie o wysokich brzegach. W krajobrazie dominują pola i okoliczne wsie. Do miejscowości Czubek Wda płynie zarówno przez tereny leśne oraz pola i łąki. Rzeka ma charakter łagodny i spokojny, można podziwiać urozmaicony krajobraz. Od Młynek wyraźnie w otoczeniu dominują lasy. Po drodze mijamy m.in. most kolejowy na nieczynnej linii Chojnice – Skórcz, po którym trzeba zwrócić uwagę na bystrze i kamienie w nurcie oraz elektrownię wodną we Wdeckim Młynie (łatwa przenoska). W okolicach wsi Smolniki rzeka tworzy dużo zakrętów i osiąga ujście lewego dopływu Kałębnicy. Można nim wpłynąć na jezioro Słone. Za mostem w Żurawkach Wda wpływa w zwężające się zalesione doliny, nurt przyspiesza. Okolicach wsi Łuby szlak meandruje, miejscami przechodzi w głęboki, kręty Jar o stromych zalesionych brzegach. Mijamy Rezerwat Krzywe Koło. Po drodze – w Błędnie do pokonania pozostałości starego mostu, które utrudniają spływ. Na pograniczu województw pomorskiego i kujawsko – pomorskiego rzeka płynie wśród łąk i lasów. Zaczyna się najładniejszy i najbardziej dziki odcinek Wdy. Pod pozostałościami mostu znajduje się uskok, nurt w tym miejscu jest szybki i wzburzony. W okolicach Starej Rzeki Wda jest już trudniejsza. Zwalone drzewa i głazy pojawiające się w nurcie utrudniają spływ. Na wysokości osady Czarna Woda Wda stopniowo poszerza się w długie, sztuczne Jezioro Żurskie. Dopływamy do Tlenia. Dalej za zgodą właścicieli elektrowni wodnej Żur płyniemy kanałem, gdzie na końcu wymagana jest przenoska (150 m). Płyniemy Wdą, która stopniowo poszerza i przechodzi w jezioro Gródek. Przed zaporą rzeka zmienia się w rozlewisko. W miejscu gdzie kończy się rozlewisko należy wpłynąć w kanał. Do pokonania kolejna przenoska przez elektrownię wodną Gródek (200 m). Szlak w kierunku wsi Leosi płynie wśród mieszanego lasu. Nurt jest bardzo szybki. Kamienie i drzewa w nurcie mogą utrudniać spływ. Mijamy most kolejowy. Warto zachować ostrożność z uwagi na wystające kamienie i szybki nurt który może spowodować wywrotkę. Kolejny most – drogowy i znów trzeba uważać na bystrze i wystające pale. Od wsi Wyrwa rzeka poszerza się, a jej prąd słabnie. Rozpoczyna się rozlewisko jeziora Kozłowa, stanowiące ujęcie wody dla zakładów papierniczych w Świeciu. Do pokonania przenoska. Szlak przez chwilę płynie wśród łąk, aby znów napotkać na przeszkodę — zastawy młynów w Świeciu – kolejna przenoska przez ruchliwą drogę (40 m). Dalej płyniemy z jednej strony wśród zabudowy miasta Świecie z drugiej pośród łąk i pól. Mijamy pozostałości zamku krzyżackiego, po czym za 1,5 km z sukcesem możemy zakończyć spływ rzeką Wdą w Wiśle.